پول درآوردن از طریق بازی کردن

 

«اشک شوق ریختم، یادم نمی‌آید که هیچ‌وقت دیگری در زندگی‌ام این کار را کرده باشم. زمانی که پلی استیشن ۳ را خریدم همان شب اول یکی از بازی‌های استراتژیکش را نزدیک به ۱۸ساعت بی‌وقفه بازی کردم و آخر سر از شدت خواب از ادامه‌اش منصرف شدم» رامین ۳۰‌ساله است،

همیشه آرزو داشته که روزی گیم نت داشته باشد اما امروز یک مهندس عمران یا به قول خودش مهندس عمران با گرایش «بازی» است. در دنیای خودشان یا به اصطلاح جهانی به آنها گیمر می‌گویند. می‌گوید اگر یک ساعت از زمان بازی کردنش بگذرد احساس می‌کند وسیله مهمی را گم کرده است.

شاید تا چند سال پیش این کلمه برای خیلی‌ها بی‌معنی بود اما امروز یک شغل محسوب می‌شود. حالا به تازگی بعد از نزدیک به ۱۰ سال شرکت سونی از پلی استیشن ۴ رو‌نمایی کرد، کنسول بازی که شاید تا هر کسی با آن بازی نکند باورش نشود که تنها یک دستگاه بازی است. از ابتدای ورود کنسول‌ها به دنیا تا امروز نزدیک به هشت نسل از سن کنسول‌های بازی می‌گذرد.

گیمرها چگونه پول در می‌آورند؟
از مرتضی پرسیدم که چگونه می‌تواند از طریق بازی هزینه‌های زندگی را تامین کند. مرتضی گفت: اوایل که هنوز بازی‌های آنلاین نیامده بود درآمدزایی سخت‌تر بود. بعضی از بازی‌ها که در ایران پر مخاطب می‌شد توسط گیم‌نت‌ها یا شرکت‌ها، مسابقاتی برای آن برگزار می‌کردند و جایزه‌های خوبی به نفرات برتر می‌دادند،

خیلی از گیمر‌ها با شرکت در این مسابقات پول خوبی به جیب می‌زدند اما اصل درآمد گیمرها از طریق اینترنت است. مرتضی ۳۵‌ساله است او به همراه رامین هر دو مهندس عمران هستند که شغل اصلی آنها بازی است و از این طریق هزینه‌های زندگی را تامین می‌کنند. مرتضی از اصطلاح نیاکان کنسول برای توضیح درباره نسل اول این دستگاه استفاده می‌کند.

«نخستین کنسول بازی ویدیویی به‌صورت جعبه‌های چوبی قهوه‌یی مستطیلی بزرگ با دو دسته بازی متصل آغار به کار کرد که به این ترتیب به نام «جعبه قهوه‌یی» نامگذاری شدند. ابزاراختراع شده توسط رالف ه. بائر متولد ۱۹۲۴، که به عنوان «پدر بازی‌های ویدیویی» شناخته می‌شود باعث تکامل کنسول‌های بازی ویدیویی قهوه‌یی با توانایی اتصال آنها و استفاده از آنها به همراه هر نوع تلویزیون معمولی شد.

به گزارش لس آنجلس تایمز، نتایج بررسی‌های جدید نشان می‌دهند کسانی که به بازی‌های ویدیویی معتادند، از مشکلات رفتاری و روانی رنج می‌برند. در این مطالعه که دو سال به طول انجامید محققان با بررسی بیش از سه هزار دانش‌آموز و سه هزار فرد بزرگسال دریافتند از هر ۱۰ نفر یک فرد به بازی‌های ویدیویی معتاد است.

کامران، گیمر دیگری است که درباره شغل عجیب خودش می‌گوید: بخش عمده‌یی از هزینه‌های مغازه را توسط مسابقات و بازی‌های آنلاین به دست آوردم. البته که ریسک بالایی دارد اما به نظر من جذاب بود،

با شرکت در مسابقات حتی کشورهای دیگر توانستم این هزینه‌های سنگین را به دست بیاورم، در ایران هم گیم نت‌ها مسابقات برگزار می‌کردند که هم سرگرمی بود هم پول. حالا در این مغازه می‌خواهم هم کنسول‌های بازی بفروشم هم مسابقات مختلفی برای گیمر‌ها برگزار کنم تا با شرکت گیمرهایی که آنها را تا حالا ندیدم با روش‌های متفاوت بازی کردن آشنا شوم.

کامران ۳۶‌ساله است و به تازگی توانسته مغازه فروش کسنول‌های بازی در یکی از پاساژهای تهران اجاره کند. او که مهندس مکانیک است از کودکی دنبال این دستگاه‌های بازی بوده و تاریخچه اکثر این دستگاه‌ها را کامل می‌داند.

نسل ابتدایی این دستگاه‌ها با آدابتورهای برقی ضعیفی کار می‌کرد که اگر میزان استفاده از این دستگاه‌ها بیشتر از تعداد ساعتی بود این آدابتورها می‌سوخت، کامران می‌گوید: در آن ‌سال‌ها هر هفته یک آدابتور را می‌سوزاندم و همیشه مجبور بودم با پول خودم آدابتور تازه را خریداری کنم، خیلی وقت‌ها از شدت اینکه چند ساعت می‌گذشت و من بازی مورد علاقه‌ام را انجام نداده بودم گریه می‌کردم،

چون بر خلاف کودکان هم سن و سال خودم اصلا اهل بازی در کوچه و خیابان نبودم و دوست داشتم با دستگاه‌هایم بازی کنم. کامران درباره یکی از تجربه‌های جالب خودش می‌گوید که به پسری نوجوان یک بار راه و روش یک بازی را آموزش داده است و به اندازه یک معلم خصوصی پول گرفته است. کامران که صاحب مغازه است تنها کاری که می‌کند از صبح تا شب بازی می‌کند و خیلی از مردم به بازی کردن او نگاه می‌کنند.

نکته جالب کامران این است که هنگام بازی هر چقدر با او حرف زدم هیچ جوابی نشنیدم. هنریتا بادن جونز، روانکاو در امپریال کالج لندن که تنها کلینیک ترک معتادان به بازی است به نیویورک تایمز می‌گوید: گیم بازها معمولا هیچ توجهی به متن زندگی ندارند و به هیچ تعهدی پایبندی نشان نمی‌دهند. آنها در طول زمان توان برقراری ارتباط احساسی با هر پدیده‌یی در خارج از جهان بازی‌ها را از دست می‌دهند.

اعتیاد برای پول درآوردن
در ادامه گزارش لس آنجلس تایمز درباره اعتیاد به بازی و اثرات آن آمده است: به گفته محققان اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری علاوه بر مشکلات رفتاری سبب بروز نارسایی‌های روحی، روانی نیز می‌شود.

دکتر داگلاس جنتایل، محقق رسانه در دانشگاه ایالتی آیوا و مسوول این مطالعه گفت: «زمانی که کودکان به انجام این بازی‌ها معتاد می‌شوند، افسردگی، تشویش و ترس‌های اجتماعی آنها وخیم‌تر می‌شود و نمرات درسی آنها به‌شدت کاهش می‌یابد.» او افزود: «اما زمانی که این بازی‌ها را کنار بگذارند افسردگی، تشویش و ترس

اجتماعی شان کاهش می‌یابد. اما متاسفانه پدر و مادرها و معلمان بهداشت توجه کافی به تاثیر بازی‌های ویدیویی بر سلامت روانی کودکان ندارند.»

وقتی از رامین درباره نسل گذشته دستگاه‌ها پرسیدم ابتدا گفت: باید این را بگویم که خیلی‌ها فکر می‌کنند بازی برای کودکان است، این در صورتی است که بیشتر بازی‌های امروز را کودکان نمی‌توانند انجام دهند زیرا مهارت‌هایی را می‌خواهد که یک کودک هنوز به آنها دست پیدا نکرده است. اتفاقا مساله بازی یا اعتیاد به بازی برای بزرگ ترهاست، زیرا به خوبی درک می‌کنند که باید چه عکس‌العمل‌هایی به این بازی داشته باشند.

بعضی‌ها هم مثل ما به خودشان گیمر می‌گویند و این شغل اصلی‌شان شده است. رامین درباره عصر طلایی بازی‌های ویدیویی گفت: عصر طلایی بازی‌های ویدیویی فرا رسید. با استفاده پیشرونده از فناوری‌های پیشرفته، دهه ۱۹۸۰ دوره‌یی از سبک نوآوری در زمانی که صنعت شروع به تجربه بازی‌های غیر پنگ مانند بازی‌های مبارزه‌یی، پلت فرم ماجراجویانه و آرپی جی بود.

همچنین در این دوره است که ما شاهد انتشار تمام‌وقت بازی‌های کلاسیک پک من (۱۹۸۰)، ماریو باروس(۱۹۸۳)، افسانه موبایل و کامپیوتر (۱۹۸۶)، فاینال فانتزی(۱۹۸۷)، تبر طلایی (۱۹۸۸) و غیره هستیم. رامین می‌گوید که مساله درآمدزایی از طریق بازی در خیلی از کشورهای جهان برطرف شده است.

بسیاری از گیمرها با ارائه فیلمنامه یا روش‌های جدید برای شرکت‌های بازی، کارمند آنها می‌شوند و حقوق‌های بالایی هم دریافت می‌کنند. رامین هنگامی که بازی می‌کند صندلی مخصوصی در خانه‌شان دارد که می‌گوید اینجا فقط می‌توانم بازی کنم اگر جای دیگری بشینم قطعا بازنده خواهم بود.

آینده گیمرها و شغل آنها

پژوهشگران دریافته‌اند جوانانی که با مشکلات روانی دست و پنجه نرم می‌کنند و ساعت‌های متمادی صرف انجام بازی‌های ویدیویی می‌کنند تابع امیال آنی خود هستند، مهارت‌های اجتماعی ضعیف‌تری دارند و در دوره زمانی دو‌ساله خطر معتاد شدن شان به بازی‌های ویدیویی بسیار افزایش می‌یابد. نتایج مطالعه‌یی که پیش از این در ایالات متحده انجام گرفته بود نشان داد کودکانی که زمان زیادی را صرف تماشا کردن برنامه‌های تلویزیونی و بازی با کامپیوتر می‌کنند تمرکز کمتری بر تکالیف مدرسه شان دارند. آکادمی طب اطفال امریکا توصیه کرده زمان تماشای برنامه‌های تلویزیونی یا انجام بازی ویدیویی کودکان را به دو ساعت در روز محدود کنید.

رامین، مرتضی و کامران به عنوان سه گیمر ایرانی می‌گویند که سرنوشت استفاده از این دستگاه‌ها با توجه به آنلاین شدن آنها در ایران نامشخص است، در واقع هنوز اینترنت‌های پرسرعتی در ایران وجود ندارد که اجازه بازی آنلاین این کنسول‌ها را بدهد اما شاید خیلی از کسانی که از پی سی استفاده می‌کنند بتوانند تا حدودی آنلاین بازی کنند اما تنها نگرانی آنها از بابت بازی کردن نبود آنها بازی را به عنوان یک شغل و تجارت می‌دیدند و پدیده آنلاین را به بورس بازی تشبیه می‌کردند.

حالا بازی هم شغل محسوب می‌شود هم هنر هشتم. لقبی که دوستداران بازی تلاش کردند تا آن را به عنوان یک هنر ثبت کنند.